Kret, sowa czy nietoperz świetnie sobie radzą w ciemnościach. Większość jednak Bożych stworzeń do normalnego funkcjonowania potrzebuje światła. Człowiek również. Oczywiście, możemy przetrwać stosunkowo długo bez naturalnego światła, ale nie jest to sytuacja normalna. Po prostu lepiej czujemy się w jasności.

   Ponieważ jednak świat zbyt często wciąga nas w swoje ciemne strefy i otacza nas ciemnością, istnieje potrzeba wielu lamp wokół, wielu latarni. Mało tego - Chrystus zachęca nas do tego, abyśmy sami byli takimi źródłami światła w świecie, które dają poczucie bezpieczeństwa i rozświetlają drogi życiowe. To jasne, że nikt z nas nie czuje się na siłach, by światło zapewnić całemu światu. Zresztą rozumienie sztucznego światła zdecydowanie różni się od tego, które znali współcześni Chrystusowi. Dziś Chrystusowe przesłanie jest zapewne bardziej zrozumiałe. Cóż bowiem dziś znaczy żarówka bez źródła energii? - Jest to po prostu szklana bańka i to na dodatek pusta! Trochę drutu oporowego w jej wnętrzu wystarczy, aby po przyłożeniu napięcia, wspaniale rozświetliła otoczenie. Czasem owe szklane bańki wypełnia się przeróżnymi gazami, by promieniowały bardziej intensywnie lub konkretną barwą. Wciąż jednak chodzi o to samo: bez dopływu łaski nie zaświecimy.

   To tyle, jeśli chodzi o sposób świecenia. Ale to nie wszystko. Skoro bowiem ktoś zainwestował już w konkretny rodzaj oświetlenia i ponosi koszta jego eksploatacji, ma prawo oczekiwać, że będzie ono tak umiejscowione, aby służyło ludziom. Pan Jezus mówi: Na świeczniku, a nie pod korcem. Dziś określilibyśmy to pewnie inaczej, ale wciąż chodzi o to samo: światło ma oświetlać drogę i przynosić radość. Płynie stąd wniosek następujący: Nikt z nas nie znalazł się na świecie przypadkiem - miejsce naszego usytuowania jest jak najbardziej celowe. Jesteśmy widoczni dla innych i tak ma pozostać. Świecić jednak mamy promieniami ciepła, miłości, służby, otwartości na innych - a w ten sposób tworzyć pewien pociągający styl życia. Nie jest to łatwe, ale konieczne...