Przyzwyczailiśmy się do tego, że słowa Pana Jezusa odczytywane są w ramach mszalnej Ewangelii. Dziś jednak również i pierwsze czytanie cytuje Jego nauczanie. O ile jednak św. Jan przywołuje Chrystusową naukę o konieczności obumierania jako warunku wydawania owoców (a warto przypomnieć, że pochodzi ona z czasu rozkwitu działalności nauczycielskiej naszego Pana), o tyle pierwsze dzisiejsze czytanie, lokujące nas w czasie już po Zmartwychwstaniu, jest z jednej strony dopełnieniem wcześniejszego nauczania, z drugiej zaś wskazaniem kolejnego etapu duchowego rozwoju uczniów, polegającego na przyjęciu Ducha Świętego.

   Niecierpliwa uczniowska natura od razu chciałaby zaspokoić swoją ciekawość z zakresu całej strategii Bożej, gdy tymczasem nie jest to im do niczego potrzebne. Oni mają być żołnierzami na służbie Pana. Zostaną wyposażeni w odpowiednie instrukcje we właściwym czasie, ale teraz ich zadaniem jest otwarcie się na działanie trzeciej Osoby Boskiej.

   Nie odnosi się to tego wprost św. Paweł w Liście do Filipian, ale myśl w nim zawarta jest niemal kontynuacją wcześniejszego nauczania. Poucza ich bowiem w ten sposób: Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej. I to jest właściwym ich zadaniem, z którego sądzeni będą wszyscy. A zaraz potem dodaje: i w niczym nie dajecie się zastraszyć przeciwnikom. Słuszna uwaga. Nie na darmo bowiem Ducha Świętego nazywamy mocą, wichrem i ogniem. To jest potęga! Każdy zaś lęk i poczucie strachu paraliżuje tę moc - jak wyjęcie zapalnika z granatu... Jeśli wiedzeni natchnieniem Ducha Świętego czujemy przynaglenie do realizowania woli Bożej (nawet niezrozumiałej dla nas), to - zgodnie z powiedzeniem sł. Bożego ks. Franciszka Blachnickiego - nie należy pytać: Czy wolno? ale raczej: Czy trzeba? Niezależnie od konsekwencji. Tylko odważni wyznawcy są w stanie nie tylko mówić o pięknie życia Bożego, ale ku niemu pociągać.