Tak zatytułował swoje rozważania o wielkości Matki Najświętszej bp Fulton Sheen. Już w pierwszym rozdziale zaznacza, że Bóg stwarzając świat, posiadał już wszystkie istoty w swoim umyśle - jeszcze zanim padły słowa Niech się stanie światłość. To jest rodzaj Bożej myśli, pewnej idei dla każdego drzewa, kwiatu, ptaka itd. Boża idea ucieleśnia się i powstaje konkretny byt. Inaczej jest u człowieka, a to dlatego, że ten obdarowany został wolnością woli, a do tego przez grzech pierworodny został zainfekowany całym szeregiem słabości. W wypadku więc człowieka istnieje idea Boża, ale nie przystaje ona do konkretnego stworzenia, bo każdy z nas dopuszcza się poprawek i stąd odbiegamy od zaplanowanego ideału. Istnieje więc idea i różna od niej rzeczywistość.

   W przypadku Matki Bożej jedno z drugim się pokrywa, dlatego - choć niepozorny i mały zeń człowiek - to na skutek posiadanej pokory jest Ona wielka, a wszystko w Niej jest Boże. Stąd Jej siła i potęga, sprawiająca, że może stanąć do walki z potężnym szatanem, który w obrazie apokaliptycznym zmiata trzecią część gwiazd z nieba.

   To zdecydowanie zmienia nasze patrzenie na Matkę Bożą. Odrzucić trzeba infantylny obraz Mateńki, która istnieje tylko po to, by spełniać nasze pragnienia i bronić nas od złego. Skoro wielkość Maryi objawiła się w pokornym uniżeniu i wystawieniu na ciosy szatana, to i nasza droga winna być naśladowaniem Tej, która depcze głowę węża. Nie dlatego, że osiągnęła potrzebną do tego wielkość, ale właśnie dlatego, że chciała niejako zniknąć, aby zrobić miejsce Bogu. Dopiero wtedy może działać On i wtedy możliwe są zwycięstwa. I właśnie to warto jest naśladować.