Chyba nie trzeba już nas przekonywać, że każdy dzień życia wypełniony jest znakami od Boga. Niektóre z nich są jasne i czytelne jak odczucie radości, czy odwrotnie - wyrzuty sumienia. Niektórych musimy się dopiero uczyć, inne z mozołem rozeznawać, bo nie przekazano ich nam w pakiecie wiary.

   Dzisiejsze pierwsze czytanie jest jawnym zobrazowaniem działania Bożych znaków, a przy okazji dowodem na to, że nie każde rozproszenie myśli podczas modlitwy jest grzechem. Sama wizja udostępniona Piotrowi mogła być mirażem, mrzonką, rodzajem snu na jawie i pewnie nic by nie znaczyła. Można by ją potraktować jako rozproszenie na modlitwie, gdyby nie dalszy ciąg wydarzeń przygotowanych przez Boga.

   Kolejnym znakiem do rozszyfrowania zagadki byli posłańcy, którzy mieli zaprosić Piotra przed drzwi, do których pasować będzie otrzymany klucz. Przyjął zaproszenie, wchodząc tym samym na drogę nakreśloną mu przez Boga. Okazało się jednak, że otrzymane narzędzie jest... kluczem uniwersalnym. Tak to przynajmniej zinterpretował i w formie nauki wygłosił swoim adwersarzom w Jerozolimie.

   Jakże wielka jest waga znaków pochodzących z nieba!

   Ale! Uwaga! Nie każde zaskakujące wydarzenie takim znakiem jest (patrz: czarny kot na drodze) Można je za takie uznać, gdy przyjęte jest na tle wiary w Boga i gdy staje się kluczem do rozwiązania sytuacji niebawem mającej się objawić.