Na pytanie: Kto ustanowił sakramenty? Każdy wierzący odpowie: Pan Jezus. Gdy zaś, drążąc temat, zapytamy o okoliczności ustanowienia tego sakramentu, należałoby wskazać na słowa rozesłania Apostołów: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. I nie ma wątpliwości, że do tego faktu odniósł się św. Paweł w dzisiejszym pierwszym czytaniu, wprowadzając rozróżnienie między chrztem Janowym a chrztem w imię Jezusa. Zasadniczą różnicą jest sakramentalność tego drugiego, ale nie tylko.

   Chrzest nawrócenia, do którego nawoływał św. Jan był ludzkim działaniem: to ja podejmuję decyzję, to ja wchodzę do wody i ja się nawracam. Chrzest sakramentalny tylko w zakresie decyzji o przystąpieniu do niego jest działaniem ludzkim. Dalej działa już łaska sakramentu - oczywiście pod warunkiem, że z nią się współpracuje. Sama moc pochodzi od Boga. Różnica jest oczywista: dopóki Apostołowie opierali się na sile własnej woli (patrz: św. Piotr) i stąd wyprowadzali zapewnienie o dozgonnej wierności, wynikały stąd upadki, zapowiedziane zresztą przez Pana: Mnie zostawicie samego. Zjednoczenie się zaś z Ojcem, prowadzi do zwycięstwa nad światem. Skoro Jezus - Bóg podkreśla, że nie jest sam, ale we wspólnocie z Ojcem, to tym bardziej nam nie wolno pozostawać w osamotnieniu, ale za wszelką cenę musimy odświeżać w sobie sakramentalną wspólnotę z Bogiem w Trójcy Świętej, by Ta mogła w nas zwyciężać.