Zarówno Pan Jezus jak i św. Paweł, trwając w podobnych okolicznościach co wczoraj, kontynuują swoje mowy pożegnalne. Mądrością wynikającą z wczorajszej przemowy było ewangelizowanie w celu doprowadzenia do tego, co najważniejsze, czyli poznania Ojca i Jego Syna. To, co słyszymy w dzisiejszych czytaniach jest kontynuacją wczorajszych mów, a prowadzi do modlitwy o jedność. Aby zachować to, co najważniejsze, należy podjąć wysiłek jednoczenia. Wszelkie działania złego od samego początku zmierzały do rozbicia jedności: najpierw między Bogiem a Jego stworzeniem, potem zaś między samymi ludźmi. Atomizacja społeczeństwa, do której dąży, daje mu większą łatwość wpływania na ludzkie decyzje. Jego cel niweczy zjednoczona wspólnota, wpatrzona w Boga. Stąd owo testamentalne błaganie Chrystusa Pana i św. Pawła o jedność za wszelką cenę.