Aleksander Wielki, Karol Wielki, Kazimierz Wielki... Poczet ludzi określanych przydomkiem wielki, jest z pewnością o wiele dłuższy. To, co ich łączy, to znaczący wpływ na bieg historii, utrwalony pamięcią wieków. Ambitne zamierzenia i wzniosłe plany realizowane były przez nich metodami, które dziś nie zawsze byśmy akceptowali, ale swój cel osiągnęli. Czy moglibyśmy się bez nich obejść? Zapewne tak. To prawda, że inaczej wyglądałby ten świat, ale przecież by istniał...

   Natomiast niezależnie od tego, jak by on wyglądał, nie miałby sensu, gdyby nie inni ludzie - cisi, pokorni, zasłuchani w Boga i wypełniający wiernie Jego wolę. Do nich zaliczają się prorocy, jak choćby Izajasz, który dziś przypomina nam słowa samego Boga: aby Moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi, bo przecież o to chodzi przede wszystkim. Istnienie świata byłoby pozbawione sensu, gdybyśmy nie mieli możliwości zbawienia. Bóg zaś chce zbawić wszystkich i to metodami całkowicie pokojowymi. Wykonawcy Jego woli w niczym nie przypominają wielkich wodzów, docierających ze swymi wojskami na krańce świata. Jednym z nich jest św. Jan, patron dnia dzisiejszego. Jego bronią było zaufanie i posłuszeństwo. Chociaż na Bożym froncie stracił życie, to jako męczennik jest dziś naprawdę wielki. Podobnie św. Paweł, który uświadamia, że nam została przekazana nauka o tym zbawieniu, staje się jakimś wyrzutem sumienia dla wszystkich zaniedbujących realizację tego celu.

   Każdy człowiek może w oczach Bożych stać się wielkim, jeśli tylko - pomimo swoich słabości i braku dyspozycji - zacznie przejmować się tym zadaniem i podejmie próbę jego realizacji.