Kiedy kierowca, wprowadzający samochód w zakręt, słyszy pisk opon, a żwir spod prawego koła mocno hałasuje w nadkolu, można się tylko modlić, by wystarczyło przyczepności, a siła odśrodkowa nie wyrzuciła auta na twardą przeszkodę. Jeśli jednak modlitwa nie zostanie wysłuchana, najczęściej powtarzanym wyrazem w gazetach następnego dnia będzie brawura. Można z tego wyciągnąć wnioski i odtąd jeździć ostrożniej pod warunkiem, że na skutek uderzenia dusza nie oddzieliła się od ciała...

   Zdaje się że dla mieszkańców Jerozolimy utrzymanie odpowiedniego poziomu adrenaliny było priorytetem. Ostrzeżenia proroków Pana nie były w stanie powstrzymać ich przed jazdą na krawędzi - tym bardziej, że do gry włączali się fałszywi prorocy, uspokajacze nastrojów.

   Wspominany przed czterema dniami król Ezechiasz na widok bliskiej tragedii wołał do Boga i został wysłuchany: wielka armia asyryjska pod wodzą Sennacheryba musiała dokonać odwrotu po cudownej interwencji Boga, dokonanej jednej nocy. Naród jednak nie uważał za stosowne uznać ani cudu, ani interwencji Bożej i dalej szalał na krawędzi...

   Zanim kolejna fala - tym razem wojsk babilońskich - dosłownie zmiotła Jerozolimę po półtorej roku oblężenia, zabrakło miejsca na brawurę. Do strachu dołączyły łzy, do łez głód, do głodu śmierć bliskich, a końcem stała się niewola. I po co było tak szaleć, skoro wiadomo było jaki może być tego koniec?