Wielu ludzi dziś żyje jak dziecko na karuzeli: w uszach szum, w oczach łzy i radosny uśmiech na twarzy - chwilo trwaj! A chwila trwa bardzo krótko, usuwa się pod wpływem kolejnej, a wagoniki czasu przesuwają się szybko ku końcowi. Przywiązanie do świata aspirującego dziś do miana wielkiego supermarketu jest tak potężne, że większa część społeczeństwa nie chce nawet myśleć o opuszczeniu tego wielkiego placu zabaw - bo przecież tylko zabawa się liczy. Dziś zaledwie 34% Polaków wierzy w zmartwychwstanie ciał... Co więc z wyznaniem wiary? Jak miałoby wyglądać życie po śmierci?

    To prawda, że Pan Bóg troszczy się o nas na tym świecie. Ewangelia dzisiejsza mówi o wielkim zatroskaniu Pana Jezusa nawet o przyziemne sprawy człowieka, ale Izajasz - nie kwestionując przecież tych potrzeb - pyta: Dlaczego trwonicie owoce pracy na to, co nie nasyci? Najważniejsze jest przecież to, by dusza żyła na wieki! Ocal więc duszę. Ale jak? Słuchaj Boga!