Braterskie napomnienie - jak wynika z dzisiejszej Ewangelii - jest nie tylko prawem, ale wręcz obowiązkiem człowieka, któremu winno zależeć na zbawieniu bliźniego. To jest udział w misji prorockiej. Ezechiel spełniał ją wobec swych rodaków, ale - jak to zwykle bywa - niewielu chciało się przejąć głoszoną przez niego wolą Bożą. Stąd udostępniona im wizja kary dla każdego, kto nie będzie miał na czole wypisanej litery taw. Miał to być znak uznania dla wszystkich, którzy nie potrafią się pogodzić z ogólnym rozprzężeniem i powszechnym odstępstwem w Jerozolimie. Wzdychają więc i biadają nad wszystkimi obrzydliwościami w niej popełnionymi. Otrzymany znak jest rodzajem zakwalifikowania do grona dojrzałych. Podobnie jak leśnik, który przemierza obszar swojej pieczy powierzony i znaczy drzewa już dojrzałe do wycinki, tak wspomniany mąż w lnianej szacie, ma oznaczyć tych, których Bóg rezerwuje dla siebie, a jednocześnie obiecuje szczególne wsparcie - w przeciwieństwie do tych, którzy prorockich napomnień nie posłuchali, dlatego zmierzyć się będą musieli ze skutkami zasłużonej, straszliwej kary.