Według Mateuszowej relacji dzisiejsza przypowieść Pana Jezusa ma konkretnych adresatów. Są nimi arcykapłani i starsi ludu. Dokładnie ich ma na myśli Pan Jezus mówiąc, że wcześniej byli oni zaproszeni, a teraz słudzy pośpieszyli do nich z rozkazu samego króla, by ich po prostu zwołać na ucztę. Była to więc co najmniej druga odmowa. Nie sługi zlekceważyli, ale samego króla. To była obraza, zbrodnia niemalże. Mimo to król przełknął tę zniewagę i posłał inne sługi - być może licząc na odmienny sposób podejścia do potencjalnych gości. Ci jednak zostali znieważeni i wymordowani. Dla takiej zbrodni nie ma usprawiedliwienia, toteż kara im wymierzona była straszliwa.

   Przypowieść ta nie tylko oddaje nastawienie duchowej elity narodu wybranego do Chrystusa jako weselnego Oblubieńca, ale też jest zapowiedzią kary, jaka grozi lekceważącym Ojca.

   Z drugiej strony jest to też przestroga dla ignorujących Boże zaproszenie na coniedzielną ucztę, na jaką Bóg cierpliwie zaprasza wszystkich swoich bliskich. Odmowa wzięcia w niej udziału oznacza obrazę Najwyższego, On zaś i tak będzie się radował w wieczności wspólnotą, którą jest w stanie założyć nie tylko z dobrych, ale nawet i ze złych - zgodnie ze słowami przypowieści. Jakiż jednak będzie los świadomie znieważających Go?