Przykazanie miłości bliźniego nakazuje nam miłować go jak siebie samego. Oznacza to, że aby móc troszczyć się o innych, człowiek najpierw zadbać musi o siebie. Chyba do niczego innego prawda ta nie pasuje tak dobrze jak do dzisiejszej Ewangelii. Chęć wspierania kogoś w porządkowaniu duszy musi być zawsze poprzedzona skutecznym uporządkowaniem własnego wnętrza. Pan Jezus mówi tu o oczyszczeniu wzroku.

   Ma to ogromne znaczenie zwłaszcza w perspektywie spełniania najważniejszego posłannictwa, jakim jest głoszenie Ewangelii. Św. Paweł mówi nawet biada mi, gdyby nie głosił Ewangelii. Wiemy jednak, że ten obowiązek nie tylko na apostołach spoczywa. Na mocy chrztu świętego wszyscy jesteśmy zobowiązani do takiego głoszenia. Jak to czynić? Przede wszystkim należy dotrzeć do adresatów tak ważnego przesłania, zasymilować się z nimi - stałem się wszystkim dla wszystkich, aby ocalić przynajmniej niektórych. Jednak i to nie wszystko. Trzeba bowiem, aby w pełni zaangażować się w przepowiadanie, podobnie jak wysilają się zawodnicy przed mistrzostwami, całe siły i wolny czas poświęcając dla zdobycia trofeum.

   Pozostajemy więc z pytaniem o własne zaangażowanie...