Co łączy ze sobą Hioba, męża świętego, który w opinii samego Boga nie miał sobie równych na ziemi pod względem prawości, miłości i oddania z patronką dnia dzisiejszego, św. Teresą od Dzieciątka Jezus, zakonnicą, która w bardzo młodym wieku odeszła z tego świata?

   Otóż oboje byli ludźmi niezwykłej pokory, ukochania Boga, zaufania i poświęcenia dla Niego. Wypróbowani przez choroby i cierpienie, stali się jak starannie oszlifowane diamenty, by z tym większą miłością serca swe zwrócić ku Bogu. Tęsknota za Nim, wyrażona została przez Hioba w słowach: Wybawca mój żyje i jako ostatni stanie na ziemi. Potem me szczątki skórą przyodzieje, i ciałem swym Boga zobaczę. To właśnie ja Go zobaczę, moje oczy ujrzą, nie kto inny; moje nerki już mdleją z tęsknoty. Po wiekach znalazła ona swe odbicie w pragnieniu wyrażonym przez św. Teresę: Przyjdź, Jezu, Boski złodzieju i zabierz moją duszę do siebie.

   Czyż nie należałoby zazdrościć takiej wiary?