Życie Hioba to już historia, wspomnienie budzące w nas jedynie współczucie, zneutralizowane upływem czasu. W każdym jednak czasie i w każdym miejscu na świecie istnieją tacy Hiobowie, niewinnie cierpiący, ufni, kochający Boga bezwarunkowo. To bohaterowie królestwa niebieskiego – jego przedstawiciele tu na ziemi. I choć nawet im przytrafia się niekiedy ulec słabości ducha, złamać się pod ciężarem doświadczeń, wyrażając niezrozumienie z powodu jawnej niesprawiedliwości w sposób może nie podobający się wielu poprawnym bo niedoświadczonym, to przecież i oni – odwołując się do głębi swojej wiary potrafią w końcu opamiętać się i powiedzieć za Hiobem: „Jam mały, cóż Ci odpowiem? - Rękę przyłożę do ust. Raz przemówiłem, nie więcej, drugi raz niczego nie dodam.”