Z dzisiejszego czytania wynika, że św. Paweł konsekwentnie promuje zasadę przedstawioną w Liście do Rzymian (13,1), że każda władza pochodzi od Boga. Czystą konsekwencją tego jest podporządkowanie się zwierzchnim władzom, słuchanie ich i okazywanie gotowości do pełnienia każdego dobrego czynu. Jakiego? - Nikogo nie lżyć, unikać sporów, odznaczać się uprzejmością, okazywać każdemu człowiekowi wszelką łagodność.

   Oj, pewnie wielu już miało problem z zaakceptowaniem wymogu podporządkowania się zwierzchnim władzom, a jeszcze trudniej zgodzić się było z twierdzeniem, że wszelka władza od Boga pochodzi. Owszem, modlić się za przedstawicieli władzy przychodzi nam łatwiej. Czasem na zasadzie rabina ze Skrzypka na dachu, który - zapytany o to, czy jest jakaś modlitwa za cara - odpowiedział twierdząco: Boże, zachowaj cara... jak najdalej od nas.

   Czy jednak Paweł idealizuje władzę, czy usiłuje dać jej niebieskie umocowanie nawet, gdy na to absolutnie nie zasługuje? Z pewnością nie. Skoro Pan Bóg ma całkowitą kontrolę nad światem, to prawdą jest, że piastujący akurat władzę musiał ją otrzymać przynajmniej za Bożym przyzwoleniem. To, jak z niej korzysta, czy jej nie nadużywa i czy rozumie ją jako służbę tym, którym przewodzi, to już inna sprawa, ale sama świadomość, że od Boga ją otrzymał, winna być dla niego dodatkowym czynnikiem mobilizującym do jak najlepszego wypełnienia swojej funkcji.

   A dlaczego mamy nie tylko modlić się za rządzących, ale i słuchać ich oraz okazywać gotowość do pełnienia każdego dobrego czynu? Bo w ten sposób nie tylko zyskujemy okazję do pełnienia (właśnie) owych dobrych czynów, ale niekiedy do ćwiczenia się w cierpliwości i pokorze...