Przeżywamy bardzo specyficzne rekolekcje. Do takich nie jesteśmy przyzwyczajeni - brak jest rekolekcjonisty, który by żywym słowem, z pomysłem wyżebranym na kolanach, odsłaniał nam kolejne tajemnice Bożej miłości. W kościele (z konieczności) mocno przerzedzonym wpatrujemy się w Chrystusa eucharystycznego, którego autocharakterystykę Ja jestem drogą i prawdą, i życiem chcemy w ciągu najbliższych trzech dni rozważać.

   Dziś zwracamy się ku Chrystusowi - Drodze. Niezależnie od Jego wypowiedzi na ten temat, posuwanych nam do rozważania w kościele na zmieniających się slajdach, z pomocą przychodzi nam św. Jan ze słowem Apokalipsy. Sytuacja, w której się aktualnie znaleźliśmy, mocno przygniata nas do ziemi. I to nie tylko epidemicznie. Nader skuteczne zabiegi złego ducha, który - pobrzękując pokusami - wielu ochrzczonych sprowadził na manowce - jak mityczne syreny niefrasobliwych żeglarzy pociągnęły ku skalnym brzegom zwodniczym śpiewem. Stąd jakąś pociechę mogą nieść słowa św. Jana, który mówi: błogosławieni, którzy słuchają słów proroctwa, a strzegą tego, co w nim napisane, bo chwila jest bliska. Ale... zaraz - o jakiej chwili mówi? Czyżby miał na myśli koniec świata? Raczej nie, bo od napisania tych słów minęło już blisko dwa tysiące lat, a świat dalej istnieje. Słuchajmy jednak tych słów proroctwa i strzeżmy ich, bo to one mają okazać się dla nas siłą w tych trudnych chwilach. Nie wolno rozpaczać i załamywać rąk. Nawet wtedy, gdy nie możesz znieść złych albo gdy poddajesz próbie tych, którzy samych siebie zwą apostołami, a nimi nie są - bo znalazłeś ich kłamcami...

   Jaka zatem jest rada na taką sytuację? Trzeba się zastanowić, czy nie odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości. Św. Jan podpowiada dalej: Pamiętaj więc, skąd spadłeś i nawróć się, i czyny pierwsze podejmij. To pewnie jego najlepsza rada na rekolekcyjny poniedziałek.