Podczas adwentu wiele jeszcze wiele razy słyszeć będzie nawoływania do czujności, do trwania w gotowości. A przecież nie jest tak, że śmierć wychodzi na żniwa jedynie w czasie adwentu. Nie mamy więc do czynienia z ostrzeżeniem przed mogącym nagle spaść nieszczęściem. Jest to raczej czas poligonu. Wiadomo, że żołnierze muszą od czasu do czasu oderwać się od swoich domów, codziennej wygody i przyzwyczajeń po to, aby skupić się na tym, co jest zadaniem żołnierza: na ćwiczeniu technik obronnych.

    I właśnie o to chodzi, bo śmierć porywa przez cały rok, ale nie tej fizycznej należy się lękać - ona bowiem wpisana jest w naszą naturę: aby żyć wiecznie, musimy umrzeć. Najgorszym byłoby pozostanie w oddzieleniu od Boga, spowodowanym brakiem czujności. Nie ma się co oszukiwać - wojna trwa. Diabeł każdego dnia pochłania mnóstwo ofiar - tych, którzy nie zachowali wystarczającej czujności. Adwent więc ma być ćwiczeniem czujności, a dokonuje się to wówczas, gdy odsuniemy od siebie wszystkie bodźce destabilizujące, wszystko, co niepotrzebne do pięknego życia w duchu.