Rewolucja francuska, rewolucja radziecka, rewolucja kulturalna w Chinach... Żadna z nich nie miała nic wspólnego z kulturą. Szlachetne idee miały znaczenie narzędziowe: chodziło o pozyskanie mas. Wielu dało się na to nabrać a tych, którzy nie uwierzyli, czekał straszny los. Wówczas również ci przekonani zaczęli się budzić i... dołączali do tych drugich. Stąd wzięło się powiedzenie, że rewolucja pożera własne dzieci.

   Widząc te tragedie, Adam Asnyk napisał wiersz Do młodych. W czwartej zwrotce przestrzega:

...nie depczcie przeszłości ołtarzy,

Choć macie sami doskonalsze wznieść:

Na nich się jeszcze święty ogień żarzy,

I miłość ludzka stoi tam na straży,

I wy winniście im cześć!

   Dlatego też Pan Jezus postawił na ewolucję - nie odwoływał się do siły, nie narzucał niczego, ale tłumaczył, wyjaśniał i zachęcał. Odwoływał się do rozsądku i wolnej woli.

   Dziś jesteśmy również świadkami rewolucji. Pojawiły się siły, chcące zmieść stary, boski porządek. Do dyspozycji mają ogromne środki. I znów wielu dało się zwieść. Nie warto.

   Gdy św. Janowi ukazała się nowa perspektywa, a on sam nie miał pewności co do osoby jej realizatora, zapytał przez swoich uczniów: Czy to Ty jesteś tym, który miał przyjść, czy też innego mamy oczekiwać? A jakiej spodziewał się odpowiedzi? Na wątpliwości Czerwonego Kapturka wilk też odpowiadał, że jest babcią - mimo wielkich oczu, uszu i zębów... Dlatego Pan Jezus nie odpowiada wprost, ale odwołuje się do efktów swoich działań. Nie będzie przecież przekonywał, że jest babcią... Po owocach poznacie... A skoro już poznaliście i uwierzyliście, baczcie by nie zwątpić. Tylko tu jest prawda, tylko tu spełnienie obietnic.