Wobec oczywistości zachęty Pana Jezusa z dzisiejszej Ewangelii, aby uważnie słuchać słowa Bożego, bo w przeciwnym razie nie będziemy w stanie wydać, a co za tym idzie przedstawić żadnych Bogu żadnych owoców doczesności...  To tym większa zachęta do zwrócenia uwagi na dzisiejsze Słowo.

   Zatrzymajmy się więc przy pierwszym dzisiejszym czytaniu ze względu na choćby jedno zdanie. O nim za chwilę. Najpierw jednak przypomnijmy mądrość autora Listu do Hebrajczyków, który przypomina starotestamentalne praktyki religijne, mające na celu przebłaganie Boga za grzechy. Polegały one na składaniu ofiar ze zwierząt. Autor natchniony zauważa logicznie, że żadną miarą nie mogły one osiągnąć swego celu. Były jednak jak stokrotka ofiarowana kochanej mamusi przez syna - urwisa z wyszeptanym „przepraszam\". Obiektywnie, owe stokrotki nie mają przecież żadnej wartości. Nie można by za nie kupić dosłownie niczego - nawet jednorazowej chusteczki. Tymczasem w oczach mamy mają wartość nieocenioną.

   Tak było z żydowskimi ofiarami składanymi Bogu. Jakąż mogły mieć one wartość? Nie znaczyły nic - tym bardziej w relacji do ogromu grzechów. A mimo to Pan Bóg je przyjmował - jak od kochanego urwisa.

   Zupełnie inaczej jest z Ofiarą złożoną przez ukochanego Syna tego niebieskiego Ojca. Ze względu na nią zapewnia On przez autora Listu do Hebrajczyków: na ich grzechy oraz ich nieprawości więcej już nie wspomnę». A wszystko to dlatego, że wraz z ofiarą owego Syna Ada On prawa swoje w ich serca, także w myśli ich je wypisze. Chodzi tylko o to, aby tym prawom okazać wierność, a wszystko załatwi Ofiara Syna.