W czasie wojny, czy blżej już naszej rzeczywistości - podczas stanu wojennego - ludzie w swojej bezsilności stosują łatwo dostępny środek, jakim jest satyra. Czego nie można zwyciężyć, pokonać, udaje się jakoś zdusić śmiechem, kpiną. (Do dziś funkcjonują przecież żarty o milicjantach, sprytnie przerobione na te o blondynkach...) Tak próbowali się ludzie bronić przed mocami zła i dlatego między innymi powstawały opowiadania o sprytnych ludziach, którzy w pole wywiedli diabła. Są tacy, którzy potrafią nieroztropnie żartować, że po śmierci woleliby do piekła, bo są takimi zmarźlakami, a przecież tam zawsze będzie ciepło...

   Dzisiejsza Ewangelia chce nas w tym względzie przywołać do porządku. Zwróćmy uwagę na wypędzenie złego ducha, którego dokonał Pan Jezus. Pomijając już spektakularność tego wydarzenia, zatrzymać się warto nad reakcją tego, któremu na imię było Legion. Otóż ten, rozpoznawszy w Chrystusie Bożego Syna i słysząc \"nakaz eksmisji\", zaczął prosić Go usilnie, aby nie wyganiał go z tej okolicy. Wolał wejść w nieczyste zwierzęta i zatopić się wraz z nimi niż wracać do piekła... Jakaż to musi być straszna rzeczywistość - to piekło! Nawet jego mieszkaniec nie chce tam wracać... Woli tułaczkę, wygnanie niż powrót do swojego domu.

   Niech nikt nie próbuje sobie wyobrażać żartobliwie tego, co zawiera w sobie taką miarę niegodziwości, zła, złośliwości i bólu, że przez wieki kojarzone było z najgorszą karą. Tym bardziej, że wieczną...