Dzisiejsze czytanie może stwarzać wrażenie, że Pan Bóg dopiero eksperymentuje na człowieku i zastanawia się co zrobić, by ten nie czuł się samotnym: Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam... Dlatego autor natchniony podaje, że Bóg najpierw przyprowadzał mężczyźnie różne zwierzęta, ale żadne z nich nie było w stanie zaspokoić jego pragnienia wspólnoty. Dopiero potem następuje operacja stworzenia kobiety. Ten krok ostatecznie usatysfakcjonował mężczyznę.

   Tymczasem to już drugi opis stworzenia człowieka. Pierwszy jednoznacznie ukazuje działanie Pana Boga, który świadomie czyni człowieka podobnym do siebie. Jednym z rysów podobieństwa człowieka do Boga jest swoista troistość układu - Ojciec i Syn złączeni Miłością czyli Duchem Świętym stają się wzorem dla człowieka, który również ma tworzyć jedność we wspólnocie: mąż i żona złączeni we wzajemnej miłości oraz dziecko, które jest tej miłości owocem.

   To nie Pan Bóg eksperymentuje i nie poszukuje doraźnych sposobów na uszczęśliwienie człowieka. Wie wszystko, zanim się stanie. Dzisiejszy tekst jest raczej rodzajem testu na samego mężczyznę, by uświadomić mu jak bardzo potrzebuje bliskiej duszy i jak bardzo winien strzec tego związku.