Opis Potopu rozpoczyna się od słów Kiedy zaś Pan widział, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi i zasmucił się. A jakiż ma to związek z dzisiejszymi czytaniami? Ano taki, że usposobienie ich jest wciąż złe. W czasach Józefa, zwanego Egipskim, wieść o sprzedaniu rodzonego brata w niejednym sercu zrodziła oburzenie: Jak można było nawet myśl o tym dopuścić, a co dopiero dokonać takiego czynu? Wiedziano jednak, że są ludzie zdolni do takich zachowań. Dlatego Pan Jezus, posługując się przypowieścią o dzierżawcach winnicy, owszem, znów budzi zgorszenie wielu: Jak można było?, ale zapowiada jednocześnie coś o wiele gorszego: doprowadzenie do niesprawiedliwej śmierci Syna Bożego. I - niestety - znów wielu (ochoczo lub potulnie) będzie to akceptowało.

   A czasy drugiej wojny światowej? A okres głębokiej komuny? A nawet i nasze czasy? Czyż nie okazuje się znów, że usposobienie ludzi jest wciąż złe? Nieistotne nawet, czy w grę wchodzi zazdrość, fałszywe poczucie sprawiedliwości, czy kurczowe trzymanie się własnego życia za cenę wydania innego... Dopóki złego usposobienia nie nauczymy się przezwyciężać ofiarną miłością, Pan Bóg wciąż będzie żałował, że stworzył człowieka i smucić się będzie...