Takimi słowami określamy zwykle jakieś zachowania czy wydarzenia, które tak dalece odbiegaj od powszechnie uznanych za przyzwoite, że mogą już tylko koniec świata zwiastować - z całymi jego okropnościami i przerażającymi zapowiedziami.

   Właśnie do końca świata odnosi się czytanie z Księgi Apokalipsy. Św. Jan, któremu objawiona została wizja tego, co ma nastąpić, został zobowiązany do spisania owego objawienia. Pisząc w natchnieniu prorockim, nie znał jednak ram czasowych, których oglądane wydarzenia miały dotyczyć. Pewnie dlatego wielu przeżywających w późniejszym czasie stan wojny, klęski żywiołowej czy zarazy, odnosiło się do tamtych przepowiedni. Nie byli od tego wolni również pierwsi chrześcijanie, okrutnie traktowani przez okupujących ich rzymian, mających w pamięci zrujnowaną świątynię, zburzoną i zrabowaną na skutek wybuchu powstania żydowskiego z roku 70. Pozostała im tylko ściana płaczu...

   A oto w Janowej wizji pojawia się nie tylko świątynia Boga w niebie, ale i Arka Przymierza, którą przecież znali jedynie z opowieści i przekazów biblijnych, bo ta z kolei zaginęła w czasie najazdu Babilończyków w VI wieku. Arka zawierająca pisemny dowód Przymierza zawartego między Bogiem a Mojżeszem, pieczołowicie przechowywana najpierw w namiocie, a od czasu wybudowania przez Salomona świątyni, w tzw. Najświętszym Świętych, również pojawia się w apokaliptycznej wizji. To znak, że jednak dotychczasowy kierunek jest właściwy, bo i Bóg i świątynia i Przymierze są prawdziwe i trwałe. Czymś jednak budzącym zdumienie musiała być pojawiająca się  tej wizji Niewiasta. To było znaczące odstępstwo od poznanych norm. Owszem: Pan Bóg, Jego Syn, a nawet Duch Święty, ale żeby Niewiasta...? I to w słońce odziana? - tak jak sam Chrystus na Górze Tabor? (Ciekawe jak radzą sobie z tym protestanci, odmawiający naczelnej roli Maryi w dziele zbawienia.)

   A oto ta Niewiasta, w dzisiejszej Ewangelii staje pod krzyżem i słyszy: Oto syn Twój. Podobnie i Jan: Oto Matka twoja. W tamtym czasie Jan wziął Ją do siebie i opiekował się Nią. Więcej jednak dóbr zyskał on sam...

   Dziś podobnie: winniśmy się poczuć jak na Golgocie i usłyszeć: Oto Matka Twoja. Dziś już wiemy, że jest potężna, że odziana w słońce, że księżyc pod Jej stopami, że zwycięża zło i szczególnie umiłowana przez Boga, wyposażona została w ogromną moc. Warto stać przy Niej i poczuć się Jej dzieckiem.