Najczęściej bezrefleksyjnie, jednym tchem wypowiadamy te słowa, nie do końca zdając sobie sprawę z tego, że mówimy o Najświętszej Krwi naszego Pana. Trudno pojąć jak to było możliwe, że Pan Jezus, Boży Syn musiał przelać swą najświętszą Krew dla naszego ocalenia. Dlatego dziś właśnie, w uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi naszego Pana, pierwsze czytanie przypomina nam, skąd wziął się zwyczaj przelewania krwi. Otóż zawarcie przymierza pomiędzy Bogiem a przedstawicielem narodu wybranego, Mojżeszem, dokonało się - zgodnie ze zwyczajem ówczesnym - poprzez przypieczętowanie przymierza rozlaniem krwi zwierzęcej. Owszem, chodziło tu przy okazji o złożenie ofiary, ale - mając na uwadze fakt, że społeczność żydowska święcie wierzyła, że krew jest mieszkaniem duszy - przede wszystkim chodziło tu o pokazanie bardzo poważnego traktowania zawartego paktu: tu przelaliśmy krew, czyli życie, jeśli więc nie dotrzymamy warunków owego przymierza, będziesz miał wówczas prawo, przelać krew naszą, czyli odebrać nam życie.

   Warunki przymierza, oczywiście, wielokrotnie były łamane, dlatego nie ma cienia wątpliwości, że wszystkich ludzi spotkać winna ta właśnie kara - odebranie życia. Jednak tu właśnie objawia się w całej pełni miłość naszego Boga, który za nas się ofiarował ze swoim Ciałem i Krwią swoją - abyśmy my nie musieli cierpieć.

   Ciekawym jest to, że człowiek nie musiał ani w Starym Przymierzu, ani też w nowym oddawać swego życia w zamian za niewierność - w przeszłości wysługiwał się życiem zwierząt, w nowych czasach zastąpił nas na miejscu skazańca Pan Jezus. Wciąż więc nam się udaje, co jednak nie znaczy, że tak będzie zawsze. Na Sądzie Ostatecznym możemy przeżyć zawód, skoro najważniejsze dokonało się poza nami i bez naszego udziału, a tak niewiele trzeba było uczynić, by potwierdzić chęć skorzystania z Chrystusowych dobrodziejstw, ocena naszych postępowań może być surowa...