Zdarzają się ojcowie, których relacje z dziećmi mogą zawstydzać matki, ale w większości wypadków te ostatnie usilnie pracują na utrwalenie stereotypu kochającej mamy. Wynika to z wielu czynników jak choćby z naturalnego pragnienia posiadania potomstwa u każdej niewiasty, wrodzonej wrażliwości, czułości, opiekuńczości ale też fizycznego zjednoczenia przez dziewięć miesięcy z maleńką, ekspresowo rozwijającą się istotą, która właśnie w łonie matki znajduje schronienie, zanim nie dojrzeje do przejścia ku światu światła.

   Dziś przedstawiona scena znalezienia w świątyni nie jest w stanie nas zadziwić. Pretensja Matki do nastoletniego Jezusa o to, że swoim zniknięciem przysporzył obojgu zmartwienia, jest jak najbardziej uzasadniona. Wspomniany ból serca wynika właśnie z owej matczynej miłości, objawiającej się troską o dziecko - niezależnie od jego wieku. Kochające serce matki to skarb i dlatego ten właśnie Skarb powierzył Pan Jezus umiłowanemu swojemu uczniowi dopełniając swego dzieła na świecie. Ten Skarb powierzony został również każdemu z nas. Takiego gestu nie można zlekceważyć. W żadnym wypadku zakopać... Serce to musi być eksponowane, trzeba innym zwracać uwagę na Jego wartość i nie tylko wysławiać, ale współpracować z Nim. W jaki sposób? Naśladując Matczyną troskliwość, wsłuchując się w Jej oczekiwania, spełniając wolę Ojca. Dlatego może właśnie w tych słowach troskliwe Serce Matki doznało uspokojenia: powinienem być w tym, co należy do Mego Ojca? My też bądźmy.