I trudno temu zaprzeczyć. To rzeczywiście ogromna siła. Jest bowiem w stanie popchnąć do czynów zupełnie nieracjonalnych: miłość podszyta zazdrością potrafi (i dzięki Bogu, że zdarza się to rzadko) przedmiot swego uwielbienia przyprawić o śmierć. Na szczęście jest wiele innych, pozytywnych przykładów składania ofiary z życia za osobę ukochaną. Są wśród nich matki, które życie swoje poświęciły dla wydawanego na świat potomstwa, są rycerze, którzy własną śmiercią osłaniali królewski majestat, są też męczennicy, którzy dobrowolnie (jak św. Maksymilian Maria Kolbe) ofiarowali się na śmierć za innego człowieka - by tamten mógł przeżyć. To jedynie kilka przykładów.

   Miłość jest też wielka przez to, co potrafi osiągnąć. Chrystus Pan, wojując wyłącznie miłością, sam co prawda śmierć poniósł w męczarniach, ale przecież dobrowolnie i wyjednał przebaczenie grzechów całemu światu. To ci dopiero potęga! Dla tej uosobionej Miłości szli na męczeństwo apostołowie i całe szeregi świętych. A ofiarę swą składali z radością...

   Patronka dnia dzisiejszego, św. Maria Magdalena, doskonale rozumiała czym jest miłość, a jeśli nawet nie rozumiała, to wewnętrznie odczuwała, a ta jej intuicja przybrała formę nieugiętej pewności, że Ta Miłość żyć musi wiecznie. Jej wczesnoporanna wędrówka do grobu, chęć namaszczenia Ciała kochanego Mistrza, łzy żalu z powodu utraty nawet tej materialnej cząstki, której usłużyć by mogła i ogromna radość z powodu spotkania z Nim, mówi bardzo wiele.

   Oby Chrystus był Miłością życia każdego z nas! Obyśmy też mieli pragnienie składania Mu w ofierze swego życia każdego dnia.