Na przykładzie życia patronki dnia dzisiejszego, św. Brygidy, widać jak to Bóg wspaniale pomaga człowiekowi wzrastać duchowo, rozwijać się i osiągać podobieństwo do Niego samego. Ona już jako siedmioletnia dziewczynka dostąpiła szczególnej łaski widzenia Matki Najświętszej, a trzy lata później otrzymała wizję ukrzyżowanego Chrystusa. Nietrudno sobie wyobrazić, jak wielkie wrażenie wywrzeć to mogło na psychice dziecka. Postanowiła sobie całkowicie oddać swoje życie Panu Bogu. Na przekór jej życiowym planom, zaledwie dwa lata po śmieci matki, jako czternastoletnią dziewczynę wydano ją za mąż. Nie działo się to jednak bez woli Bożej. Mąż jej był człowiekiem dobrym, szanującym ją i okchającym, wspólnie wychowali ośmioro dzieci, wśród których znalazła się św. Katarzyna Szwedzka. Po kilku zaś latach od śmierci męża rozpoczęła życie zakonne, co pozwoliło jej w pełni zrealizować dziecięce pragnienia - życia całkowicie oddanego Bogu.

   Św. Paweł w dzisiejszym pierwszym czytaniu poucza nas przykładem własnego życia, że doszedł już do takiego stanu ducha, w którym może śmiało powiedzieć: Już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus. O, gdybyśmy i my mogli tak mówić! Oby i nas charakteryzowało takie oddanie Bogu! Przecież tak naprawdę nic innego się nie liczy, jak tylko - za wzorem Chrystusa - trwać w posłuszeństwie niebieskiemu Ojcu. Nie chodzi tu bynajmniej o bierną grzeczność. Bóg powołuje i uzdalnia do wielkich rzeczy, do znaczących czynów - wszystko po to, aby Jego chwała się rozprzestrzeniała. Jest to oczywiście możliwe tylko wtedy, gdy człowiek wtapia się w Boga i jak winna latorośl trwa w pniu Boga.