Dziś wspominamy św. Martę, patronkę gospodyń domowych. Dom Marty, Marii i Łazarza należał do gościnnych. Nie tylko przecież Pan Jezus korzystał z dobroci serca swoich przyjaciół. Przypomnijmy sobie, że po śmierci Łazarza przybyło do tego domu wielu Żydów, aby siostry pocieszać po stracie brata. Nie byłoby ich tam, gdyby wcześniej nie przywykli do korzystania z gościnności gospodarzy.

   To, że przygotowanie posiłku było rolą kobiet, nikogo nie dziwiło, znamy jednak sytuację ewangeliczną, w której Marta skarży się Panu Jezusowi iż sama musi krzątać się w kuchni, gdy tymczasem jej siostra zajęta jest wyłącznie słuchaniem Mistrza. Stąd powstało przekonanie, że Marta to ta krzątająca się po kuchni, zaś Maria jest typem wiernej słuchaczki Boga, czyli niewiasty naprawdę pobożnej. Co do pobożności, trudno ją kwestionować, ale nie wolno nam w związku z tym stawiać jej wyżej od Marty. Ta bowiem - jako kobieta dysponując podzielnością uwagi - nie tylko przygotowywała posiłek dla Chrystusa, ale potrafiła też Go słuchać. Dowód? Kiedy zmarł Łazarz Maria zupełnie straciła głowę, Marta zaś wiedziała jak należy rozmawiać z Panem, jakich argumentów użyć, do jakich pokładów Jego nauczania się odwołać, aby nakłonić Pana do wskrzeszenia brata.

   Zdaje się, że właśnie owa pobożność trzeźwa, praktyczna, nie bujająca w obłokach, ale umiejąca znaleźć miejsce dla siebie i Boga, winna stanowić model również naszego życia.