Tefilin to dwa małe pudełka wykonane z jednego kawałka skóry zwierzęcia koszernego, w którym przechowywany jest fragment Tory, czyli Księgi Prawa. Jeden z nich przymocowany jest rzemykiem do czoła ponad oczami, a drugi mocowany do ramienia dorosłego mężczyzny w czasie modlitw w dni powszednie. Mezuza z kolei jest zwitkiem pergaminu z dwoma fragmentami Tory (Pwt 6,4-9 oraz 11,13-21), umieszczonymi w pojemniku wykonanym z drewna, metalu, kości lub szkła i umieszczonym na zewnętrznej, prawej framudze drzwi wejściowych. W ten sposób poradzili sobie Żydzi z nakazem Boga, podanym przez Mojżesza, właśnie dziś odczytanym w ramach pierwszego czytania: Przywiążesz je do twojej ręki jako znak. Niech one ci będą ozdobą między oczami. Wypisz je na odrzwiach swojego domu i na twoich bramach. Wcześniej jednak zażądał Pan rzeczy trudniejszej: Słuchaj, Izraelu, Pan, nasz Bóg - Pan jedyny. Będziesz miłował twojego Pana Boga z całego swego serca, z całej swojej duszy, ze wszystkich sił swoich. Niech pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję. Wpoisz je twoim synom, będziesz o nich mówił przebywając w domu, w czasie podróży, kładąc się spać i wstając ze snu.

   Zdecydowanie łatwiej jest przywiązać fragment biblijnego tekstu do skóry, czy umieścić przy drzwiach niż chować w sercu, rozważać i mówić o nim, dbając o utrwalenie Bożego Prawa w kolejne pokolenia. Ten sam nakaz obowiązuje i nas - niezależnie od tego, że nie musimy zakładać tefilin i wieszać mezuzy. Jego słowo ma trwać w nas i profilować nasze życie.