Życie z świadomością wybrańca nie należy do łatwych. Piotr musiał żyć ze     świadomością tego, że jest Skałą, Opoką i że na nim zamierza Pan posadowić swój Kościół. To, że w wielu wypadkach zabierał głos w imieniu grona apostolskiego, fakt wymieniania go na pierwszym miejscu w katalogu najbliższych współpracowników Mistrza, wreszcie odwoływanie się do niego jako do autorytetu Kościoła przez św. Pawła (już po nawróceniu), kiedy ów następca Chrystusa do pięt nie dorównywał Pawłowi pod względem wykształcenia - wszystko to przemawia za tym, że Piotr musiał czuć na sobie ciężar wybrania.

   W dzisiejszej Ewangelii znów dostrzegamy go jako tego, który zabiera głos w imieniu swoich współbraci. Za kogo Mnie uważacie? - wydawać by się mogło, że dla Piotra nie było prostszego pytania. Markowy przekaz zdaje się sugerować, że odpowiedź padła niemalże bez namysłu: Ty jesteś Mesjaszem. Mógł być dumny z siebie. Po prostu prymus!

    Jakże bardzo trzeba uważać na siebie w sytuacjach takiego mimowolnego wyróżnienia! I nam pewnie zdarzyło się zabrać głos w dyskusji, wypowiedzieć swoje przemyślenie, posłużyć radą tak, że wielu zapamiętało to na długo i zaczęło odsyłać innych do ciebie w przekonaniu, że tam znajduje się ostateczna wyrocznia... Tu trzeba niezwykłej pokory, by znieść takie wyróżnienie. Znieść - to znaczy przyjąć z pokorą i natychmiast dziękować Bogu za tę myśl, słowo, poradę. Oddać Bogu, co do Niego należy. Niebezpieczeństwo tkwi w uwierzeniu we własną wyjątkowość. Na tym poległ - jak relacjonuje to św. Marek - ów pierwszy z grona apostolskiego. Uznał prawdopodobnie, że jego rozsądek jest na takim poziomie, który pozwala korygować plany Mistrza. Gdy bowiem Ten zaczął przygotowywać uczniów na bliskie już wydarzenia: straszne cierpienia, odrzucenie przez starszyznę, wreszcie śmierć i zmartwychwstanie, Piotr odważył się Go upominać. Niebezpieczne jest odurzenie się własnym sukcesem... Opisane działanie Piotra zdradzało ludzkie myślenie, do którego inspirację zaczerpnął (pewnie niechcący) od szatana - tak w każdym razie zin-terpretował to Pan Jezus. Dla nas znaczy to tyle, że gdy za bardzo uwierzymy w siebie, jak ślepą szkapę zacznie nas ujeżdżać zły...