Mądry Polak po szkodzie? Z czytań dzisiejszych wynika, że nie jest to domeną wyłącznie naszych rodaków. Zarówno tekst proroka Barucha jak i słowa samego Pana Jezusa dobitnie wskazują na tę ogólnoludzką słabość, jaką jest nie podporządkowanie się nakazom mądrości.

   Dobry to dzień dziś, aby zastanawiać się nad sięganiem po mądrość. Patronuje mu bowiem jeden z największych uczonych przełomu IV i V wieku. Jemu to właśnie papież Damazy zlecił sporządzenie przekładu Pisma świętego na język łaciński. Dla Hieronima nie była to jedynie kwestia lingwistyki. Wiedział doskonale, że słowo kryć może w sobie potężny potencjał duchowy. Gdy zaś chodzi o słowo natchnione, to z pewnością jest w nim zawarta moc miażdżąca. Właśnie aby ducha owego zrozumieć, udał się ów mąż uczony do Ziemi Świętej i tam - niejako wdychając atmosferę świętych miejsc - na modlitwie prosił o dar właściwego zrozumienia Bożego słowa. Tak wiele przecież od jego przekładu zależało!

   Skoro i Pan Jezus ostrzegał niejednokrotnie, że można słuchać i nie usłyszeć, patrzeć i nie dostrzec, to słowa te odnoszą się w pierwszym rzędzie do Baruchowych słuchaczy oraz konkretnie mieszkańców Korozain, Betsaidy i Kafarnaum. Do tej listy moglibyśmy dołączyć z pewnością litanię innych miast - w tym również naszego, bo jakże wielu nakazów Bożych nie wypełniamy! Gdybyż przyczyna leżała jedynie w niezrozumieniu... Ale my po pierwsze zbyt rzadko sięgamy po słowa Boże. Po wtóre nie przykładamy się zbytnio do ich zrozumienia. A jeśli nawet, to brakuje nam konsekwencji we wdrażaniu Bożej woli w życie.

   Pierwsze czytanie trzykrotnie przywołuje element samooskarżenia narodu izraelskiego: nie byliśmy posłuszni głosowi Pana, nie słuchaliśmy Jego głosu i znów nie byliśmy posłuszni głosowi Pana. Ogrom negatywnych, bolesnych doświadczeń obudził wreszcie świadomość przyczyn - brak posłuszeństwa. W dzisiejszych czasach nieposłuszeństwo Bożemu głosowi widoczne jest na każdym kroku. Kary wydają się być jedynie kwestią czasu. Czy znów chcemy być dopiero po szkodzie mądrzy?