Czy zachowano chronologię wydarzeń? - Nie jesteśmy pewni. Czy dosłownie zapisano wypowiedzi naszego Pana i Jego adwersarzy? - Raczej mało prawdopodobne. Jednakże sens przytoczonych opisów pozostał nienaruszony. Oto w poniedziałek czytaliśmy o uzdrowieniu w szabat kobiety cierpiącej z powodu „ducha niemocy". Dziś słyszymy o podobnym wydarzeniu odnoszącym się tym razem do mężczyzny cierpiącego na „wodną puchlinę". W odróżnieniu do tamtego wydarzenia z synagogi, to dokonuje się w domu faryzeusza. Okoliczności zaś są podobne: Pan Jezus na widok cierpienia ludzkiego aż rwie się, by przynieść pomoc, tylko ludzie (ci „inni") mają wątpliwości. Przełożony synagogi wyraził wprost swoje oburzenie wobec leczenia w szabat. Przywołani dziś faryzeusze i uczeni w Prawie uznali za stosowne uciec się do dyplomatycznego milczenia, które jednak bez wątpienia ma być wyrazem dezaprobaty dla Chrystusowych działań. Można więc wnioskować, że gościnny faryzeusz zaprosił Mistrza do swego domu jedynie dla sycenia się filozoficzno - teologicznymi mądrościami. O wiele łatwiej bowiem jest operować w zakresie myśli i słowa niż czynu, będącego wyrazem prawdziwej miłości. Ta uczoność, jeśli nie znajduje dopełnienia w czynie, na nic się nie przyda. Wskazuje na to Pan Jezus uciekając od słów do czynów.