Brakuje co prawda jakichś szczególnych powodów, dla których ludzie znad Bałtyku mieliby dziękować Bogu za owych trzech mężów, którym chrześcijańska tradycja nadała imiona: Kacper, Melchior i Baltazar. Dostąpili szczególnej łaski doznawszy objawienia prowadzącego ich do odległego Betlejem, aby ujrzeć Boga na ziemi. To ich szczęście i z pewnością zachowali wdzięczność w sercach do końca swoich dni. Cóż nam jednak do tego? Dziś ich gipsowe figurki ustawiamy obok wyobrażenia stajenki, z której wypłynęło światło nie gasnące nigdy.

   Wciąż jednak wraca pytanie: dlaczego z wdzięcznością mamy myśleć o nich? Potrzeba wdzięczności jest oczywista - niekoniecznie jednak pod ich adresem. Wdzięczni mamy być Panu Bogu, bo to istotnie wielka łaska - dla nas. Właśnie tak. Wystarczy przypomnieć sobie mentalność w tamtym czasie wyznawców jedynego Boga: To Bóg wybrał sobie naród, którym następnie się opiekował i który wciąż zapewniał o przygotowanym dlań szczęściu bez końca. Było ono jednak zarezerwowane wyłącznie dla mających na sobie znak obrzezania... Wszyscy zaś inni? No, cóż? Mieliby stać się jedynie słomą, która płonąć będzie w dniu Bożego gniewu, gdy to odbędzie się sąd nad niewiernymi. W tej sytuacji zaproszenie - bo tak przecież nazwać należy kwestię natchnienia mędrców myślą podróży do Betlejem - przed oblicze małego Boga, jest swoistym expose Króla Wszechświata. Gestem przyjęcia pokłonu od pogan, daje do zrozumienia wszystkim, że nikogo nie odrzuca. Potwierdza tym samym to, co później sformułuje św. Piotr w bardzo zrozumiały sposób: Bóg naprawdę nie ma względu na osoby, ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się go boi i postępuje sprawiedliwie. Oto komunikat od Boga, który poznaliśmy dzięki Mędrcom ze Wschodu. Dlatego i nam, ludziom znad Bałtyku, zajaśniała nadzieja: jesteśmy też dziećmi Boga i możemy być szczęśliwi na wieki! Tej radości oczekują też inni, pominięci przez zazdrosnych i zadufanych w sobie przedstawicieli Starego Testamentu. Dlatego właśnie dziś modlimy się o skuteczne podzielenie się tą nowiną ze wszystkimi ludźmi.