Życie św. Agaty - patronki dnia dzisiejszego, życie św. Jana Chrzciciela, życie Dawida... Wszystkie one są różnymi odcieniami tej samej miłości. U dwojga pierwszych przypieczętowane zostały męczeńską krwią, u Dawida zaś (prawie) świętym życiem. Pewnie ani Agata - choć święta, ani Jan Chrzciciel - choć nic o tym Ewangelia nie mówi, również obciążeni byli zwykłymi, ludzkimi ułomnościami. Żaden przecież człowiek - z wyjątkiem Matki Najświętszej - nie jest w stanie wytrwać bez grzechu. To jednak, co z pewnością było wspólne im wszystkim, to miłość gorąca do Pana Boga.

   Pierwsze dzisiejsze czytanie ukazuje już pewne legendarne wątki, którymi obrosła historia króla Dawida. To prawda, że był on wojownikiem nieustraszonym, ale żeby od razu igrał z lwami i niedźwiedziami? Pokonał Goliata, lecz sam przyznawał, że stać się to mogło wyłącznie dzięki Bożej interwencji. I tu właśnie odnajdujemy cechę wspólną nie tylko owym trzem wymienionym osobom, ale też i wszystkim świętym - absolutne i całkowite oddanie się Panu. Nie tylko w sensie zawierzenia Mu swego życia, ale również oddania wszystkiego, co ważne i cenne w życiu człowieka na Jego chwałę. Były to psalmy na cześć Boga układane, dopilnowanie służby Bożej w przybytku Pańskim itd. Wobec takiej postawy nic dziwnego, że - jak czytamy w dzisiejszej pierwszej lekcji - Pan darował mu grzechy, moc jego podniósł na wieki, zawarł z nim przymierze królewskie"... Każdemu zresztą jest gotów darować wszystko, jeśli tylko dostrzega pełnię zawierzenia i oddania - to, czego często brakuje nam. Zbyt często się chwiejemy w wierze, zbyt często brak nam odwagi do pójścia za Jego radami, zbyt mało jest w życiu naszym Jego obecności. To należy poprawić, a wówczas niezależnie od naszych wad i ułomności będziemy w gronie Jego najbliższych przyjaciół, a życie choćby nawet i przedwcześnie ścięte, na pewno nie będzie stracone.