Nic dziwnego, że Dawid, zabierając się powoli z tego świata, chciał swemu ukochanemu synowi pozostawić nie tylko królestwo, ale i dobre rady na kierowanie nim, dobre rady na życie. Wielu spośród nas, patrząc z dalszej perspektywy na własne życie, myślało pewnie niejednokrotnie o tym co można było przeżyć lepiej, czego uniknąć, jak uzyskać lepsze oceny w szkole itd. Dziś to już jedynie przejaw żalu do samego siebie, że o coś się w odpowiednim czasie nie zadbało... Dlatego, jeśli ktoś posiada potomstwo, które naprawdę kocha, chciałby oszczędzić mu tego, czego sam dziś żałuje. Stąd wynikają napomnienia, rady czy wskazówki hojną ręką rozsiewane na powierzchni życia młodego, nie doświadczonego.

   To samo właśnie uczynić chciał Dawid, człowiek dobry, z pewnością kochający Boga, choć nie do końca wolny od ułomności i grzechów. Daje on dobre rady swemu następcy, ale wśród nich najważniejsze są te, dotyczące Boga: kochaj Boga i strzeż praw przez Niego ustanowionych... Nie ma tam życzeń dotyczących bogacenia się, strzeżenia się przed wrogiem, diety czy czegoś podobnego, bo najważniejsze w życiu to kochać Boga i Jego prawom być posłusznym. Pan Jezus zresztą w dzisiejszej Ewangelii nie czyni nic innego. Posyłając w świat swoich uczniów namawia do pójścia w pełnym zawierzeniu Bogu, napomina, by nie troszczyć się o sprawy tego świata - o nie zadba Bóg. Ze strony człowieka ważnym jest by Mu ufać i kochać Go bezgranicznie.

   Te rady jakże ważne są i na dzień dzisiejszy, dla ludzi współczesnych, tak bardzo zabieganych wokół spraw tego świata. Perspektywa wieczności jawi się tak bardzo odległa, a przecież jest niejako za ścianą - kruchą i cienką ścianą, która w każdej chwili rozedrzeć się może i wciągnąć nas w obręb bezpośredniej bliskości Boga, przy którym ostać się będą mogli jedynie ci, którzy żyjąc jeszcze w czasie wszystko czynili dla Jego chwały. Warto więc przejąć się dobrymi radami tych, którzy dobrze przeżyli własną doczesność i z życzliwości przestrzegają przed popadnięciem w błędy.