Jeśli uświadomimy sobie, że jeden talent to około 35 kilogramów złota, to budzi się w nas refleksja na temat statusu społecznego bohaterów z Chrystusowej przypowieści. To oczywiste, że Pan Jezus uciekł się do ogromnej przesady: mowa tu przecież o 350 tonach złota! Które państwo dysponuje dziś takim majątkiem? Oczywiście, że to przesada, ale celowo zastosowana - ma nam uświadomić, jak wiele jesteśmy winni Panu Bogu. Chodzi tu zarówno o wszelkie dobrodziejstwa od Niego otrzymane, poczynając od życia, pierwszego tchnienia, troskliwych rodziców, rodzinę, znajomych, szkołę, pokój, pracę i wiele, wiele innych. Ostatnie zdanie dzisiejszej Ewangelii zdaje się nadto suponować, że chodzi tu też o nasze grzechy, za które nie jesteśmy w stanie odpłacić czy wynagrodzić - bo trzeba by tu niebotycznych ofiar (a tu już nie ma przesady), na które najzwyczajniej nas nie stać. Jedynie przebaczenie naszym winowajcom może nas jakoś upodobnić do Tego, który - podobnie jak nam - tak i im ogromnie wiele daruje. To właśnie owa cząstka podobieństwa do Niego może nas uratować...