Czwarta niedziela wielkanocna obchodzona jest corocznie jako Niedziela Dobrego Pasterza. Ze wskazaniem oczywiście na Chrystusa jako na Tego, który nie tylko miłuje swoje owce, ale i życie swoje oddał za nie.

   Dzisiejsza Ewangelia przypomina potęgę owego Pasterza, który w jedności ze swym Ojcem jest niepokonalny. On jest w stanie nie tylko uchronić nas od złego, ale też dać życie wieczne.

   Zbigniew Książek, autor tekstów religijnego musicalu Golgota Świętokrzyska Piotra Rubika, jednemu ze swych utworów nadał tytuł Co ma przeminąć, to przeminie. Rozpoczyna się on od słów Nie pytaj świata dokąd zmierza, bo - nie daj Boże - prawdę powie... Dla wielu istotnie byłaby to odpowiedź druzgocąca. Bo i cóż mógłby odpowiedzieć ten świat na wyżej postawione pytanie? Przecież on, z natury swej zmierza ku zachodowi - podobnie jak dzień, który nie wiadomo jak intensywnym słońcem by się chwalił. I tak przecież ostatecznie przyjść musi wieczór. Wszystkie propozycje dnia rozświetlone są promienia-mi słońca, gdy zaś ono niknie za horyzontem, budzą się lęki, obawy, niepewności.

   Tylko On - Jezus Chrystus, Dobry Pasterz przeprowadzić nas może przez horyzont lęków do krainy wiecznej radości, światła i pokoju. On jest w stanie  dać nam życie wieczne. I nie tylko nam - wszystkim, którzy Mu ufają. A będą ich wielkie tłumy, których nikt policzyć nie zdoła. Tym bardziej więc warto wykazać się głębią wiary, by nie zostać odrzuconym jak owi żydzi, którym wydawało się, że - jako szczególna własność Boga - niejako awansem otrzymają zbawienie. Obyśmy - jak oni w opinii św. Pawła - nie okazali się niegodnymi życia wiecznego, odrzucając wyciągniętą dłoń Chrystusa.