W tym roku akurat tak się składa, że w dzień po Niedzieli Dobrego Pasterza, przypada liturgicznie przesunięta uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika. To konkretna egzemplifikacja pasterskiej postawy, jakiej oczekuje Pan Jezus. Nie uciekał, nie pozostawił swoich owiec w ręku współczesnego sobie wilka - stawał w ich obronie aż do ofiary z własnego życia, jak jego Pan.

   Do takiej postawy dojrzewa się powoli. Najpierw trzeba uzbroić się w pokorę i zrozumieć, że taki pasterz jest jedynie przedstawicielem najwyższego i prawdziwie Dobrego Pasterza. To jest sprawa reprezentowania największej Świętości. Należy więc jak najczęściej przebywać z Nim na modlitwie, adoracji, czytaniu Jego Słowa, by nie przedstawiać własnego poglądu na świat i życie, ale odzwierciedlać Jego sposób myślenia. To zaś, jak wiadomo, nie będzie podobało się temu światu. Dlatego - niejako z założenia - każdy pasterz musi być gotowy na sprzeciw, mogący ostatecznie doprowadzić aż do męczeńskiej śmierci.