Obchodzimy dziś święto św. Andrzeja Boboli, patrona Polski i gorącego orędownika wypełnienia woli Pana Jezusa Aby byli jedno. Podzieleni wyznawcy Chrystusa są antyświadectwem dla świata i zgorszeniem. Już Pan Jezus to przepowiedział, mówiąc o wilkach drapieżnych, które będą rozbijać stado po Jego odejściu. Nie oznacza to jednak przyzwolenia na bierność. Zobowiązanie do zachowania jedności byłoby tylko pustym hasłem, gdyby się nie opierało na codziennym wysiłku wzrastania w miłości. I to nie byle jakiej, bo wzorowanej na miłości naszego Pana.

   Ze wspaniałym skutkiem dokonywał tego patron dnia dzisiejszego - św. Andrzej Bobola. Wzór do naśladowania znajdował nie tylko w Zbawicielu, ale też w przywołanym dziś fragmencie Dziejów Apostolskich, w którym św. Paweł twierdzi, że nie posłał go Bóg, aby chrzcił, ale by głosił Ewangelię i to nie w mądrości słowa. Chyba rzeczywiście o to chodzi, bo przerzucanie się argumentami w dyskusjach wydłuża tylko istniejące spory, a tu raczej chodzi o świadectwo - o to, by objawiać innym Boga, by mówić o Nim, o swoich relacjach z Nim. To nic innego jak dawanie świadectwa przywiązania do Niego.

   Nie poznałem swojego dziadka od strony mamy (za późno się urodziłem), ojca mojego taty pamiętam dość mgliście, ale tak wiele ciepłych słów o nich usłyszałem od swoich rodziców, tyle mądrości życiowych, które sami zaczerpnęli od nich, że czuję się tak, jakby to oni sami do mnie mówili. Chyba właśnie na tym polega dawanie świadectwa, a w zakresie wiary - ewangelizacja.