Starożytni rzymianie zostawili nam mnóstwo mądrości życiowych, a wśród nich i to przysłowie: Si vis pacem, para bellum czyli Jeśli chcesz pokoju, gotuj się do wojny.

   Nie ze względu na wojnę trwającą za naszą wschodnią granicą przywołuję to przysłowie, choć doświadczenia Ukraińców mogą i nas czegoś nauczyć. Wiemy przecież, że na tym świecie jesteśmy w stanie permanentnej wojny dobra ze złem. Nie wywołaliśmy jej ani nie wypowiedzieliśmy, ale wraz z narodzinami  znaleźliśmy się w centrum walk. Walka nie miała być naszym przeznaczeniem. Praca owszem - od samego początku, ale nie walka. Jak więc do tego doszło?

   Zaczęło się od dezinformacji. (Dziś wiemy, że to jeden z elementów wojny informacyjnej.) Ewa dała się złapać na prowokacyjne kłamstwo i tym samym stanęła po niewłaściwej stronie. Można zostać zwerbowanym przez wroga dla jakichś wymiernych korzyści, ale gdy dochodzi do tego na skutek oszustwa, cierpi na tym zarówno oszukany jak i jego dotychczasowy chlebodawca. Tak właśnie było z pierwszymi rodzicami: cierpieli bardzo, bo nie mogli już nic zrobić; Bóg natomiast - sam unieszczęśliwiony - dobrowolnie wybrał cierpienie, aby swoje stworzenie na powrót uszczęśliwić i postawić znów przy swym boku. Co postanowił, to zrealizował. Drzwi otwarte, zaproszenie dostarczone. Jednak i na tym etapie nie jesteśmy bezpieczni. Wojna informacyjna nieprzerwanie trwa. Dzieci Boże wciąż tumanione są przez wroga i dobrowolnie (a jak-że!) dumnie maszerują w jego oddziałach, nieświadomi tego, że pod stopami mają zapadnię... Jak ich stamtąd wyciągnąć? Jak uchronić przed wiecznym po-tępieniem? Trzeba ich dozbroić, albo - jak mówi Pan Jezus - uzbroić mocą z wysoka. I to przede wszystkim w zakresie rozpoznania. I na tym właśnie najbardziej zależało Zbawicielowi, który wykonał wszystko, co należało, a przed wstąpieniem do nieba to jedno miał pragnienie, aby jego naśladowcy przede wszystkim nie byli pozbawieni światła - aby mieli dobre rozpoznanie. Aby wśród mnóstwa informacji potrafili odróżnić prawdę od fałszu, by nie dali się zwieść jak pierwsi rodzice i aby - dysponując informacją - zawsze mogli uczciwie odpowiedzieć na pytanie: A kto ci to powiedział?