Są ludzie, którzy nie wierzą w możliwość zajrzenia poza zasłonę doczesności, aby dowiedzieć się, co będzie potem. Są też tacy, których pragnienie poznania przyszłości jest tak wielkie, że nie wzbraniają się przed korzystaniem z usług tak zwanych jasnowidzów czy wróżek, sięgają po horoskopy, Taroty albo wróżby. Pół biedy, jeśli traktuje się to jako zabawę, ale gdy ktoś zaczyna podejmować decyzje w oparciu o tak pozyskane dane, mamy już do czynienia z grzechem.

   Rzeczywistość pozamaterialna jest dla nas jedną wielką tajemnicą. Nie dysponujemy bowiem narzędziami poznawczymi, takimi jak nauki przyrodnicze. Trudno więc tu ustalić jakieś prawa, jakimi rządzi się tamten świat. Najlepiej więc w ogóle głowy przez okno nie wychylać, a jeśli już jesteśmy do tego zmuszeni, oprzeć się należy na autorytetach. Należał do nich niewątpliwie Eliasz, który stał uparcie na straży Prawa Bożego, a dla jego obrony odważył się (niejednokrotnie) sprzeciwić się nawet królowi. Jego akurat wybrał sobie Pan Bóg za narzędzie do kontaktu z ludźmi, potwierdzając prawdziwość pełnionej funkcji licznymi cudami. On wybrał na następcę po sobie (znów za natchnieniem Boga) Elizeusza. Jemu pozwolił Pan Bóg, podobnie jak kilkudziesięciu uczniom prorockim, poznać przyszłość Eliasza, ale jedynie na Elizeuszu spoczął duch wielkiego proroka. Pierwszym znakiem potwierdzającym Boży wybór były rozstępujące się wody Jordanu.