W codziennej liturgii Słowa słyszymy o niej już od kilku dni. Dziś jednak wybrzmiewa owa informacja inaczej, bo przez  natchnione słowa św. Jana w Księdze Apokalipsy. Początkiem owego wywodu jest wołanie o jednoznaczność postaw: „Bądź zimny albo gorący". Nakaz ten opatrzony jest przestrogą: „A skoro jesteś letni i ani gorący, ani zimny, chcę cię z mych ust wyrzuci ć". I to jest absolutnie zrozumiałe. Trwa przecież wojna, brutalna wojna duchowa, pociągająca za sobą mnóstwo ofiar - dusz, które giną bez perspektywy osiągnięcia szczęścia wiecznego. Pan Bóg - jako roztropny Wódz - pragnie ocalić swych wojowników. Wpierw jednak musi poznać, na kogo naprawdę może liczyć. Z pewnością inaczej potoczyłyby się losy II wojny światowej, gdyby nasi sojusznicy, Anglia i Francja, byli jednoznaczni. Należało albo nie robić nam nadziei (być zimnym), albo czynnie przystąpić do wojny (być gorącym), a nie zadowalać się deklaracjami. Tłumiąc zło w zarodku i sami by tak nie ucierpieli. Pan Bóg chce po prostu wiedzieć, na kogo może w tej walce liczyć.

Oczywiście, że sama deklaracja to o wiele za mało. Potrzeba jeszcze wyposażenia. I to ofiaruje nam Pan Bóg. Mamy nabyć u Niego „złota oczyszczonego w ogniu", „białe szaty" i „balsamu do namaszczania oczu" - by widzieć. Bogactwo, czystość i jasne widzenie... Czyż nie jest to mowa o trzech cnotach ewangelicznych? Białe szaty to czystość, złoto przez Boga oczyszczone to przecież nie materialne bogactwo, ale raczej właśnie ubóstwo, by tym większą wykazywać się mobilnością w sprawach Bożych i wreszcie jasne widzenie, które jest niczym innym jak rozpoznawaniem woli Bożej, by móc wprowadzać ją w życie.

A Panu Bogu naprawdę zależy na ludziach. Jak prawdziwy, dobry Ojciec stara się dobrze wychować swoje dzieci. Trudno jednak mówić o dobrym wychowaniu bez karcenia go. Dlatego w dzisiejszym czytaniu znajdujemy tę dość trudną deklarację: „Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę tych, których kocham" - bo zależy Mi.