To typowo prorocki zwrot. Prorok bowiem najczęściej bywał posyłany wówczas, gdy źle działo się w narodzie wybranym. Przychodził z głosem napomnienia, z głosem rozsądku. Nie zawsze przynosiło to pożądany efekt. Przykładem na to jest też działalność Pana Jezusa i bezowocność jego napomnień w odniesieniu do dwóch wymienianych w dzisiejszej Ewangelii miast: Korozain i Betsaidy. Postawą swoją dowodzą - niestety - że gniew Boży słusznie się na nich rozpala. Pan Jezus też daje im do zrozumienia, że trudno gasić go miłosierdziem, jeśli tamci w ogóle o nie zamierzają zabiegać o nie.

   Pan Bóg jest w stanie wszystko przebaczyć i każdą nieprawość puścić w niepamięć, oczekuje jedynie postawy skruszonej i serca pokornego. Ta prawda winna dotrzeć do każdego wierzącego zwłaszcza w tym roku - Jubileuszowym Roku Miłosierdzia.