Zdaje się, że tak właśnie nazwać by można dzisiejsze święto, bo przecież między innymi po to przyszedł Chrystus na ten świat, aby przypomnieć ludziom, że stworzeni zostali na obraz i podobieństwo Boże oraz że do osiągnięcia na powrót owego podobieństwa winni dążyć. Owszem, z pewnością nie jest to łatwe, ale spójrzmy na Pana Jezusa, który wybranym spośród wybranych chciał pokazać, jakie należy spełnić warunki, aby choć na trochę do Boga się zbliżyć.

   Najpierw wziął ich na górę wysoką, osobno. Od razu otrzymujemy dwa warunki zbliżenia się do Boga. Wejść na górę - to niemały wysiłek. Wspinać się w górę dalej i dalej, pokonując własne ograniczenia, lenistwo, zmęczenie po to, aby gdzieś daleko w dole pozostawić migające światła domów, namiotów, ognisk i lamp... Z góry wszystko to majaczy mało znaczącymi kształtami, niewyraźnie, nieistotnie. I o to właśnie chodzi: aby spotkać się z Bogiem należy znaleźć się jak najbliżej Niego, dystansując się jednoznacznie od świata, który na co dzień nas absorbuje. Stąd zaś wynika kolejny warunek: osobno. Pewnie dlatego nie wziął Pan Jezus ze sobą wszystkich apostołów, a jedynie trzech.

   Ukazali się im Mojżesz i Eliasz - to symbol „Prawa" i Proroków. W ten właśnie sposób (Prawo i Prorocy) Żydzi określali Pismo święte. Chrystus więc znajduje się niejako w centrum przekazu biblijnego i tam właśnie należy Go szukać. Potwierdza to zresztą głos Ojca: Jego słuchajcie. Aby więc powrócić do owego piękna, jakie zapoczątkował w nas Bóg, trzeba - nie rezygnując z życia w tym świecie - szukać miejsca i czasu, w którym można by się znaleźć w pewnym oddaleniu od spraw codziennych, w ciszy i samotności, szukając Jego woli w Piśmie św.