W czasach mojego dzieciństwa, jeden ze starszych kolegów mocno zirytował swojego nauczyciela, mocno zachwalającego uroki Kraju Rad, gdy zadał mu zaczepne pytanie: Czy to prawda, że w Związku Radzieckim pszenica jest jak słupy telegraficzne? Czegoś takiego nawet wspomniany nauczyciel nie mógł potwierdzić bez narażania się na śmieszność, więc zapadła chwila milczenia, którą szybko wypełnił pytający: Nie chodziło mi o wysokość zboża, tylko o gęstość... Klasa, oczywiście, wybuchnęła śmiechem, a pytany musiał przełknąć tę żabę...

   Zresztą pamiętamy skecz Laskowika i Smolenia, w którym ten drugi mówił o tym samym kraju: Wiesz, tam podobno jest najkrótszy okres wegetacji. Gdy jednego dnia posadzą ziemniaki, to następnego już są wykopki... Na co Laskowik odpowiada: Przecież to niemożliwe! I w odpowiedzi słyszy: No, a jeść trzeba...

   Nawet dla mieszczuchów jest jasne, że ziarno skąpo rzucane w glebę, zaowocuje gęstością słupów telegraficznych oraz to, że - czy to ziarno, czy ziemniak - musi w ziemi obumrzeć, czyli utracić swoje życie, swój wygląd i zapach, aby wydać owoce.

   Wszyscy to wiemy i tego właśnie oczekujemy... od innych. Matka musi cierpieć, by urodzić dziecko, musi zrezygnować ze swoich przyjemności, by być do dyspozycji maleństwa. Sprzątaczka musi dokładnie umyć podłogi i zajrzeć w każdy zakamarek - w końcu za to jej płacą... Podobnie z ekspedientką, która najlepiej, gdyby dzień i noc siedziała w sklepie - bo nie wiem kiedy zachce mi się cokolwiek kupić... itd.

   Łatwo oczekiwać poświęcenia, dyspozycyjności czy ofiarności od innych, ale od siebie już nie. Tymczasem zarówno Pan Jezus, jak i dzisiejszy patron - Jego naśladowca - instruują dokładnie jakie są granice poświęcenia. Tak naprawdę granicą ową jest śmierć i to nie przypadkowa, niechciana. Chodzi o taki rodzaj wysiłku, podjętego z miłości, który nie cofnie się nawet przed taką ofiarą - niezależnie od tego, czy ktoś jest osobą duchowną, matką wielu dzieci, zakonnikiem czy osobą wolną. Nie ma znaczenia, czy jesteś biednym czy bogatym, taksówkarzem czy profesorem akademickim. Wszyscy zobowiązani jesteśmy do poświęceń i ofiary - bo inaczej nie będzie owoców...