Od dawna wiadomo było, że Jerozolima jest świętym miastem Boga. Ze względu jednak na niewierność swej oblubienicy, pozwolił Pan niejednokrotnie burzyć to miejsce, by ludziom uzmysłowić, że bez trwania w wierności Jemu nie są w stanie zadbać o własne bezpieczeństwo.

   To się jednak zmieni - jak opisuje to Księga Apokalipsy. Oto zupełnie nowe Miasto Święte zstąpi (tym razem z nieba, od Boga). Nie będzie ono zupełnie oderwane od tego ziemskiego, bo nawiązywać będzie do historii i tradycji, chociażby poprzez symboliczną liczbę bram miasta, oznaczonych imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Będzie miało nadto mur wielki i wysoki (to gwarancja bezpieczeństwa żyjących tam ludzi), ale wszystko spoczywać będzie na... dwunastu warstwach fundamentu. To z kolei stanowi nowość i to w dosłownym znaczeniu, bo okazuje się, że owo stare, tradycyjne spoczywać będzie na nowym - oto kolejne warstwy fundamentu otrzymają imiona dwunastu Apostołów Baranka. Oni więc, wyszkoleni przez samego Baranka i wydoskonaleni przez cierpienie będą wystarczająco pokorni, by udźwignąć nowy porządek miłości. A pokora ich tym większa, że schowani są w ziemi - jak to fundamenty... Tak wielką dźwigają odpowiedzialność, a zupełnie są niewidoczni. Na tym właśnie polega sukces nowego porządku.