Stąd pragnieniem wielu naszych rodaków z głębi kraju jest wyjazd nad morze. To prawda, że ze względów komunikacyjnych jest to dziś o wiele łatwiejsze niż kiedyś, ale nadal stanowi dla wielu mocne przeżycie.

W czasach biblijnych „morze" był niebezpiecznym i tajemniczym żywiołem. Niebezpiecznym do dziś pozostaje. Są to jednak warunku nieporównywalne z posiadanej dziś techniki nawigacji, łączności, znajomości dna morskiego, istnienia szybkich jednostek ratowniczych itd. Dawniej morze po prostu „pochłaniało" wielu żeglarzy. Ocaleni, gdy wracali, potęgowali strach przed morzem swoimi opowieściami o spotkanych potworach i smokach. Jednym z nich był Lewiatan, wspominany w Piśmie św.

Do oczywistych niebezpieczeństw, kryjących się w morzu, dochodziła też świadomość spływania do morza wszelkich nieczystości. Te przecież powszechnie kierowane były do nich i przez nie unoszone były do morza. Tak więc biblijne morze stało się siedliskiem wszelkiej nieczystości - rozumianej przede wszystkim na sposób duchowy jako grzechy, co stanowić musiało naturalne środowisko zamieszkania dla szatana, zaś następstwem tego faktu były katastrofy morskie i tajemnicze zniknięcia wielu żeglarzy.

Nic więc dziwnego, że w obrazie końca świat zawarł się Jan morze, nad którego brzegiem stoją „zwyciężający Bestię i obraz jej", a zwyciężają śpiewem pieśni Mojżesza i graniem na harfach - czyli modlitwą.

Zastanawiający jest jednak owo morze... Dlaczego szklane? Szkło przecież w tamtych czasach było czyś rzadko spotykanym, rarytasem. Kto wie? - może dziś powinniśmy odczytywać ten symbol tak, jak my dziś go rozumiemy: morze szklanych ekranów - telewizyjnych, komputerowych, telefonicznych i innych, które ogłupiają i zatapiają, pochłaniając wielu w otchłaniach zła. Być może, stojąc na brzegu owego morza należy po prostu modlić się i śpiewać, korzystać z owego niewątpliwego osiągnięcia techniki, ale właśnie modlitwą i śpiewem bronić się przed wciągnięciem w tę otchłań, przed zatopieniem?