W tych dniach refleksji, zadumy, nawiedzania cmentarzy, wspominania bliskich, których już nie ma pośród nas, powyższe słowa nabierają szczególnego znaczenia i tchną nadzieją, ale jednocześnie zobowiązują. Św. Paweł powołuje się na te słowa, by przypomnieć o najważniejszym naszym zadaniu - osiągnięciu szczęścia wiecznego. Nie można tego będzie osiągnąć sprzymierzając się z tym światem, pośród którego wielu żyje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, których losem zagłada, bogiem brzuch, a chwała w tym, czego winni się wstydzić.

   Tu zdobywa się św. Paweł na polecenie szaleńca: bądźcie moimi naśladowcami. Trzeba mieć wiele odwagi, by tak napisać. Św. Paweł nie tylko ją posiadał, ale i prawo do nakłaniania innych ku niej. Dla niego poza Bogiem nic już się nie liczyło.

   I o to właśnie chodzi.