O jakich słowach mowa? - Wiedziałem, że jesteś człowiekiem surowym: chcesz brać, czegoś nie położył i żąć, czegoś nie posiał. To subiektywna ocena pana ze strony sługi. Takie było po prostu jego wyobrażenie o swoim panu, a widać, że chyba niezbyt oddalone od rzeczywistości, skoro sam zainteresowany to potwierdza. Z treści wynika jednak, że choć jest on człowiekiem surowym, to przecież nie chciwym, nie pazernym. Potrafił odebraną minę oddać temu słudze, który dysponował już dziesięcioma.

   Oczywistym staje się więc, że cała opisana sytuacja była jedynie próbą wierności i pracowitości. Ów zalękniony sługa pewnie nie poradziłby sobie z dużym majątkiem, dlatego otrzymał niewiele - akurat na jego możliwości. Był to mimo wszystko znak zaufania ze strony pana, okazja do wypróbowania samego siebie. Ten jednak wolał pozostać na płaszczyźnie psychologicznych analiz, tworząc sobie okazję do użalania się nad własnym losem. Zdaje się, że jego samoocenę podniósł pomysł schowania miny i zabezpieczenia jej w ten sposób przed utratą. W pewnym sensie była to jednak utrata - należało przecież  tylko oddać pieniądze do banku, a byłby zysk z procentów.

   Ileż to razy zastosowane przez nas rozwiązanie dowolnego problemu wpędza nas w samozadowolenie! Ale wystarczy podzielić się tym pomysłem z przyjaciółmi, aby dostrzec oznaki zdziwienia czy nawet przerażenia: A po co? A dlaczego tak? I tu padają o wiele doskonalsze propozycje zupełnie innych rozwiązań. Tymczasem zaś stare rozwiązanie opierało się na osądach, ocenach i klasyfikacjach przypisanych twórcom naszych problemów.

   O wiele bezpieczniej jest z pewnością zająć się uczciwie spełnianiem swoich obowiązków, których realizację na pewno Bóg będzie wspomagał, niż użalać się nad sobą i nie robić nic.