Nie jest to takie proste. Wiedzą o tym rodzice, wiedzą nauczyciele i wychowawcy. Owszem, wszyscy pragną kierować się poczuciem sprawiedliwości, ale im więcej wiedzą o wychowanku, tym więcej znajdują powodów do usprawiedliwiania czy to jego zachowań, czy też swoich, które ostatecznie w jakiś sposób wpływają na inne traktowanie konkretnej osoby. I co z tego, że z założenia miało nie być faworyzowania kogokolwiek ani też stosowania taryfy ulgowej? W praktyce jednak argumenty w rodzaju On ma trudną sytuację rodzinną albo Ona przecież jest chora... czy też Jest nadpobudliwy, ale to dobre dziecko... - odgrywają jakąś rolę w traktowaniu poszczególnych wychowanków.

   Święty Łukasz, w dziś odczytanym fragmencie Dziejów Apostolskich zapewnia, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby, ale w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi o postępuje sprawiedliwie. Z Bogiem Ojcem, najlepszym Wychowawcą nie może się równać nikt. I dlatego przyjmujemy na wiarę, że nikogo Bóg nie będzie wyróżniał, bo i z jakiego powodu miałby to czynić w stosunku do mnie czy do ciebie? Że cię lubi? A innych to niby nie? Przecież On kocha wszystkich! A że jest twoim Stwórcą i Panem...? A czyim niby nie jest? Kategorie czasu, wieku, pokrewieństwa czy też stopnia obdarowania nie mają tu nic do rzeczy. Wyraźnie powiedziano bowiem, że w każdym narodzie miły jest Mu ten, kto się Go boi i postępuje sprawiedliwie. Wiemy zaś, że bojaźń Boża to nie lęk przed Stwórcą, ale raczej ciągła obawa o to, czy aby wystarczająco Go kochamy. Niech się więc nikt nie łudzi - jak jedno mamy życie, tak i wieczność jedną. Obyśmy nie opierali nadziei na szczęśliwość wieczną na osobistych znajomościach z Bogiem, ile raczej na Jego sprawiedliwości i miłosierdziu.